Vele natuursteensoorten bevatten zwellende kleimineralen. Meestal zijn dit laagjes silicaatgesteente, die qua opbouw vergelijkbaar zijn met een boek. Ze zijn al bij weinig vocht op basis van een elektro-chemische “magneetwerking” in staat tussen de “bladzijden”, dat wil zeggen tussen de laagjes, water op te nemen en af te staan.
Bij dit proces wordt het laagjespakket onder invloed van vocht als een harmonica uit elkaar gedrukt respectievelijk loopt het vochtgehalte terug dan trekken ze zich weer samen. Er ontstaan structuurverwoestende spanningen in het gesteente. Bij dit schadeproces spreekt men van hygrische uitzetting en krimp. Het tegengaan van het krimpen en uitzetten met Antihygro berust op het “uitschakelen” van de kleimaterialen. De in de tussenlagen zittende, voor de “magneetwerking” verantwoordelijke positieve geladen metaalionen worden door behandeling met Antihygro min of meer “uitgeschakeld”. Het resultaat is een beduidende reducering van het hygrisch gedrag c.q. het uitzetten en krimpen, waarbij de overige steentypische parameters niet veranderen.
Door een waterwerende nabehandeling met Remmers impregneermiddel of met siliconenharslazuur wordt de duurzaamheid verlengd. Met name de opname van water wordt door de waterafstotende werking van de ondergrond tot 95% gereduceerd. Daardoor is water niet langer de schuldige van de hygrische zwelling.
