Silicaatverven

De klassieke silicaat- of minerale verf is een hoogwaardig materiaal dat de reputatie heeft onverwoestbaar te zijn. Dit komt door het minerale bindmiddel waterglas en de vele toepassingen in prachtige monumenten, met name uit de vroege Moderne Tijd.

Tegen het einde van de 19e eeuw waren waterglasgebonden schilder- en verfsystemen dé grote innovatie in de verfchemie en -technologie, die kwalitatief en kwantitatief het geschikte middel waren voor een duurzame en weerbestendige vormgeving van gevels.

Waterglas is in principe in water opgelost glas. Er moet een onderscheid worden gemaakt tussen kaliumwaterglas en natriumwaterglas. Voor de productie van verf is enkel kaliumwaterglas geschikt (verfwaterglas). Het drogen van silicaatverf vindt plaats door de verdamping van water en door de opname van koolstofdioxide uit de lucht. Tijdens dit proces "verkiezelt" het waterglas en bindt pigmenten aan de ondergrond.

Er mogen alleen draagkrachtige, stevige pleisteroppervlakken met silicaatverf worden behandeld. Silicaatverven behoren tot de meest diffusieopen verven op de markt. Voor gebruik op gevels worden ze meestal hydrofoob gemaakt. Een algemene uitzondering is het gebruik als coating van de opvulling bij vakwerkhuizen. Als coating van moderne binnenisolatiesystemen, dat wil zeggen systemen die op consistente manier capillair actief moeten worden gemaakt, zijn silicaatverven naast kalkverven de beste keuze.