Op de afdeling "Restauratie en conservering van artistiek en cultureel erfgoed" van de Technische Hogeschool van Keulen werd einde jaren 1990 een nieuwe techniek voor kalk ontwikkeld.
Al sinds de oudheid werden coatings en kleurenschema's op gebouwen en figuratieve objecten gebruikt. Ze dienden (en dienen) enerzijds als vormgevend element en anderzijds als bescherming en als slijtlaag. Omwille van door emmissie veroorzaakte verweringsschade is in de afgelopen decennia het belang van de beschermingsfunctie - vooral met betrekking tot schadelijk vocht - aanzienlijk gestegen.
Het in 1964 aangenomen "Internationaal Handvest voor behoud en restauratie van monumenten en stads- en dorpsgezichten" ("Charter van Venetië") is een internationaal stelsel van richtlijnen voor het omgaan met historische gebouwen. Het is de centrale richtlijn voor alle activiteiten in de monumentenzorg en legt onder meer de vereisten vast voor de bouwmaterialen die daarvoor mogen worden gebruikt. Zo wordt geadviseerd om moderne instandhoudings- en bouwtechnieken (alleen dan) voor de bescherming van monumenten te gebruiken, wanneer de traditionele technieken ontoereikend blijken te zijn en wanneer de effectiviteit van de moderne instandhoudings- en bouwtechnieken wetenschappelijk is bewezen en getest aan de hand van praktische ervaringen (art. 10).
Wanneer we deze eis toepassen op bouwmaterialen en beschermingsmiddelen voor gebouwen, wordt duidelijk waarom in de monumentenzorg bijvoorbeeld historisch gedocumenteerde bindmiddelen vaak de voorkeur krijgen boven nieuwe, "moderne" bindmiddelen. Bovendien staan in het Charter van Venetië eisen met betrekking tot
- reversibiliteit (elke maatregel vormt een inmenging in het oorspronkelijke materiaal en moet daarom tot een minimum worden beperkt en moet zoveel mogelijk opnieuw "repareerbaar" zijn of "de mogelijkheid tot een beschermende herhaling van de instandhoudingsinterventie" in zich hebben)
- en authenticiteit (de "echtheid" van het monument moet door de beschermende maatregel zo min mogelijk worden beïnvloed) afgeleid. Vaak zijn er tegenstrijdige doelstellingen tussen de monumentenzorg en datgene wat technisch mogelijk is. Bovendien brengt de vraag naar de ambachtelijke vaardigheden van bepaalde materialen of bindmiddelen een risico op conflict met zich mee.
De klassieke silicaat- of minerale verf is een hoogwaardig materiaal dat de reputatie heeft van onverwoestbaar te zijn. Dit komt door het mineraal bindmiddel waterglas en de vele toepassingen in prachtige monumenten, met name uit de vroege Moderne Tijd.
Een alternatief voor een structurele, waterwerende, hydrofoberende impregnering is het dekkende of transparante Remmers siliconenhars-verfsysteem.
Coatings
10 producten gevondenWeergave:
Art.nr. 062405
Minerale gronderig met een hydrofoberende en verstevigende werking
Art.nr. 656610
Gevulde kalkverf zonder aandeel aan organisch bindmiddel
Art.nr. 641005
Transparant verdunningsproduct voor siliconenverfsystemen voor het instellen van de transparante dekkingsgraad
Art.nr. 22391520
Kaleimortel op basis van natuurlijke hydraulische kalk en minerale toeslagstoffen